Eenzame stilte
Gebroken is de spiegel van geluk
De glasharde waarheid
Ligt in scherven op de grond
Versplinterd is de spiegeling
Van mijn vrolijke lach
Wanneer de stilte zich vermengt
Met rode kleuren bloed
De glasharde waarheid
Ligt in scherven op de grond
Versplinterd is de spiegeling
Van mijn vrolijke lach
Wanneer de stilte zich vermengt
Met rode kleuren bloed
Reacties op dit gedicht
| Geertruudje: | Donderdag, februari 09, 2006 12:39 |
| Mooi geschreven, herkenbaar bij mij.. | |
| Jarvi: | Maandag, februari 06, 2006 08:48 |
| wauw...dit is echt een pijnlijk gedicht voor me. omdat het zo herkenbaar is. prachtig! liefs en een knuffel jarvi |
|
| rednas: | Zondag, februari 05, 2006 12:44 |
| mooi...echt mooi | |
| fran92: | Zondag, februari 05, 2006 12:43 |
| super mooi! veel liefs fran92 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: cest-moi | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 05 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||