ogen zijn gesloten

hoor ik klanken van een stem

wil ’t eigenlijk niet horen

druk handen op mijn oren

de stem begint te schreeuwen

nu weet ik dat de waarheid,

boven de tafel komt

het is waar maar zeker

het eind signaal is gegeven

ik weet waar mijn plaats,

in de maatschappij staat geschreven

mijn ogen open ik langzaam

mijn handen gaan van mijn oren

ik hoor wat ik al die tijd wil horen

de waarheid die is en blijft hard

het is over en voorbij

het hoeft van mij niet meer

mijn wereld gaat open,

voor nieuwe dingen op mijn pad

laat het lopen zoals het gaan moet

draai nog één keer om,

om te kijken hoe het was

nu loop ik met opgeheven hoofd

een nieuwe wereld in

en laat alles achter zoals het ooit was…

pak de nieuwe kansen,

die mijn handen kunnen reiken

* met sommige mensen ben ik erg blij die nu rondom in mijn omgeving zijn, ze laten zien dat het niet zo kan en dat er gewoon keuzes gemaakt moeten worden, dit kan een beetje wazig klinken maar weet niet zo goed hoe ik het anders moet zeggen *