Alleen...
Ze wezen en lachten,
Ze dachten niet na,
Ze schelden me alleen maar uit,
Telkens weer…
Ik bleef de tranen maar verdringen,
Ik probeerde ze te verbergen,
Ik wilde weg,
Telkens weer…
Ze vonden het grappig,
Ze vonden het leuk,
Ze konden niet meer zonder,
Telkens meer…
Ik kon er niet meer tegen,
Ik verloor mijn zelfvertrouwen,
Ik verloor mezelf,
Telkens meer…
Niemand die het iets kon schelen,
Niemand die me hielp,
Niemand die me troostte,
Telkens alleen…
Ik zat er op de grond,
Ik beefde van schrik,
Ik kreeg van niemand hulp,
Telkens alleen…
Jij kwam plots uit het niets,
Jij was ook onzeker,
Jij kwam toch naar me toe,
En ik was niet meer alleen…
Ze dachten niet na,
Ze schelden me alleen maar uit,
Telkens weer…
Ik bleef de tranen maar verdringen,
Ik probeerde ze te verbergen,
Ik wilde weg,
Telkens weer…
Ze vonden het grappig,
Ze vonden het leuk,
Ze konden niet meer zonder,
Telkens meer…
Ik kon er niet meer tegen,
Ik verloor mijn zelfvertrouwen,
Ik verloor mezelf,
Telkens meer…
Niemand die het iets kon schelen,
Niemand die me hielp,
Niemand die me troostte,
Telkens alleen…
Ik zat er op de grond,
Ik beefde van schrik,
Ik kreeg van niemand hulp,
Telkens alleen…
Jij kwam plots uit het niets,
Jij was ook onzeker,
Jij kwam toch naar me toe,
En ik was niet meer alleen…
Reacties op dit gedicht
| *jessica*: | Zondag, februari 05, 2006 16:11 |
| gelukkig is er iemand waardoor je je niet alleen voelt... en laat ze je maar uitschelden als ik jou was zou ik er niet naar luisteren... je weet zelf wel beter liefss |
|
Over dit gedicht
| Auteur: angeltjuuh | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 05 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||