alle mooie sterft
alle mooie sterft
De nacht eindigt vanwaar ze begint
en stilte door stenen muren dringt
spiegelen dromen zich onhoorbaar
tegen plafonds
ik herinner de dood als een lach
die mij de uren schonk om
toch samen met jou de wonderen
te beleven van de laatste reis
alle mooie sterft zoals geluiden dalen
in een monotoon geruis van mijn
kloppend hart die dan toch eens
ál was het gister pas - jouw ritme
klopte van je liefde
Reacties op dit gedicht
| _Zonneschijn_: | Maandag, februari 06, 2006 06:38 |
| Schitteren weer! Liefs! |
|
| hiljaa: | Zondag, februari 05, 2006 19:41 |
| in stilte gelezen en laat het even doordringen! knufliefs--hiljaa-- |
|
| L!@: | Zondag, februari 05, 2006 18:58 |
| ontzettend mooi Elze..dikke knuffel,,,L!@ | |
| vlokje: | Zondag, februari 05, 2006 18:47 |
| Onsterfelijk mooi!! liefs sylvia |
|
| Rien de Heer: | Zondag, februari 05, 2006 18:38 |
| Toch..zag psychin staan, maar toch Elze..herkende de stijl meteen... Groetjes, Rien. |
|
| ~~~eilahtan~~~: | Zondag, februari 05, 2006 18:08 |
| mooi hoor liefs nathie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: L!a |  
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 05 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||