het leed kwam
Het leed kwam telkens op mij aan
Het leed kwam telkens op mij aan.
Onmogelijk om het af te weren
Met geen tranen te bezweren
'k Had het anders lang gedaan.
Toen ging het boven op me staan
Tot ik stil lag zonder wenen.
Duldend, wachtend moest ik leren.
En toen eerst is het heengegaan.
Dat is nu al een poos geleˆn.
Ik zie het nu van verre nog.
En ik begrijp niet, waarom toch
Ik toen zo leed met veel geween.
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Maandag, februari 06, 2006 11:06 |
| Rakend in zijn eenvoud. Integer droef-mooi neergezet. Liefs, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: bullterriers | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 06 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||