kinderogen
het kind,haar ogen o zo groot,
angst voor de dood.
ze kijkt me aan,
in haar ogen blinkt een traan.
ik voel wat zij voelt,
ik begrijp wat ze bedoeld.
ik heb haar in mijn armen genomen,
samen lieten we onze tranen stromen.
ons verdriet werd één,
ze was niet meer alleen.
ze nam mijn hand,
ik voelde onze band.
zonder woorden,zonder uitleg,
gingen we ieder onze eigen weg.
kinderogen zoveel geleden,
ik zal ze nooit meer vergeten.
angst voor de dood.
ze kijkt me aan,
in haar ogen blinkt een traan.
ik voel wat zij voelt,
ik begrijp wat ze bedoeld.
ik heb haar in mijn armen genomen,
samen lieten we onze tranen stromen.
ons verdriet werd één,
ze was niet meer alleen.
ze nam mijn hand,
ik voelde onze band.
zonder woorden,zonder uitleg,
gingen we ieder onze eigen weg.
kinderogen zoveel geleden,
ik zal ze nooit meer vergeten.
Reacties op dit gedicht
| Beverke: | Vrijdag, augustus 23, 2002 22:26 |
| Zorg ervoor dat die kinderoogjes droog blijven, wees sterk voor je kinderen, wees voor hen de moeder die je jezelf graag zou wensen, liefs jenne |
|
| bea haasnoot/passy: | Vrijdag, augustus 09, 2002 13:33 |
| adembenemend..... liefs passy |
|
| Hans Winter: | Donderdag, november 08, 2001 02:47 |
| Ik krijg dezelfde gedachte als pramodah, je gedicht kan gaan over je kind van nu en over het kind dat je vroeger was, dat je met je mee draagt, dat te troosten blijkt. |
|
| 11je: | Woensdag, november 07, 2001 13:57 |
| dit gedicht vangt me... In kinderogen lees je nog puurheid, eerlijkheid maar helaas ook steeds meer verdriet en wanhoop! liefs 11je |
|
| pramodah: | Woensdag, november 07, 2001 13:52 |
| en je zag de weerspiegeling van jezelf in die ogen linda ik heb het je al gezegd je bent een goed mens................ liefs pramodah |
|
Over dit gedicht
| Auteur: linda vangheluwe | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 07 november 2001 | ||
| Thema's: | ||