Onpersoon
Met een sierlijke zwaai
draait hij zijn handen
uit zijn mouwen
kijkt de kamer rond
gooit zichzelf op de grond
wenst een lichaam een ziel
verdrinkt in een glas
zoekt zijn hoofd
in zijn zakken in zijn tas
vindt hij wie is wat hij doet
maar niet wat hij zoekt
zijn gezicht is hij al
langer kwijt.
Reacties op dit gedicht
| Anguissette: | Dinsdag, november 14, 2006 23:09 |
| alweer zo krachtig met zo weinig woorden.. je gedichten blijven hangen en intrigeren. Respect! Liefs, Angui. |
|
| marre mie: | Vrijdag, augustus 18, 2006 10:58 |
| idd prachtig, zou meer reacties moeten hebben... | |
| MayadeBij*: | Maandag, februari 06, 2006 20:18 |
| Mooi! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Hannepon | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 06 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||