waarom nou zo
In het duister zoek ik naar een sprankje hoop genaamd het licht.ik tast met de topjes van mijn vingers naar jou gezicht.maar vinden zal ik je niet want de mist om je heen is te dik.het grijpt me om mijn hart en het voelt alsof ik stik.angstig en panisch ren ik rond zonder doel.ik wil schreeuwen en huilen je laten zie hoe ik me voel.maar de woorden die ik je zeggen wil raken je niet.omdat je liefde is weggevloeid door een grote vergiet.sterk is wat ik wil zijn.
om ook zonder jou te kunnen leven zonder verdriet en pijn.
om ook zonder jou te kunnen leven zonder verdriet en pijn.
Reacties op dit gedicht
| mamsiemomo: | Maandag, februari 06, 2006 23:02 |
| Prachtig geschreven. Ik zie, dat je om opbouwende kritiek vraagt. Misschien is het handig om niet alles in 1 regel/alinea te schrijven, zodat het wat makkelijker leest. Liefs, Mo | |
| MayadeBij*: | Maandag, februari 06, 2006 20:37 |
| Gaat liefde ooit echt over? (bij mij niet.. de mate waarin verschilt.. maar ik hou toch een connectie.. vaag eigenlijk ;) | |
| Marilène B.: | Maandag, februari 06, 2006 20:23 |
| o zo herkenbaar! sterkte ermee! 't is heel moeilijk! liefs Marilène |
|
Over dit gedicht
| Auteur: rambo john j | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 06 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||