Hallo vreemde ken ik jou niet
Herken ik jou van een gedicht of uit een lied
De foto’s vervagen die je hebt gestuurd ooit een keer
Herkende ik maar je gezicht of je stem dan wist ik meer
Tijden zijn voorbij gevlogen
Maar ik heb het gevoel dat je me ooit heb voorgelogen
Is dat waar vreemde waarom ken ik jou niet ?
Ben ik de enige die jou ziet ?
Ziet wat je bent geworden na al die jaren van bedrog
Staat hier voor je die gene die je zo lang zocht ?
Wist ik maar je naam of wie je ooit ben geweest ?
Misschien kom ik meer te weten door dat boek wat je zo ijverig leest
Vreemde heb ik je echt niet eerder gezien, bij het bos of het meer
Ooit kom ik achter je naam ooit een keer
Weet je nu ik je hier heb gezien ben je niet langer vreemd voor mij
En de gedachte aan jou blijft me altijd bij
Ik weet niet wat het is maar je gezicht heeft iets bekends in zich
Jouw gezicht zal ik altijd zien in het duister en in licht
Ja vreemde,je bent niet langer vreemd voor mij
Ik weet nog steeds niet je naam maar dat maakt niet uit want je maakt me blij
Ooit kom ik jouw naam te weten en dan ben je voor mij niet meer naamloos
Dat is waarschijnlijk voor ons beide een grote troost.
Samen komen we er wel uit ook al denk je van niet
Vertel me die kleine dingen in het leven waar van je zo geniet
Vertel me de kleine geheimen die ik nooit heb gehoord
Vertel me over mensen elke naam , elk soort
Vertel me over het leven zoals ik het nooit heb gedacht
Vertel me nier alleen over de huilende persoon maar ook over de gene die lacht
Vertel die verhalen duizend keren tot ik weet wat jou naam is.
Zeg het me al heb ik het mis
Na al die verhalen zal ik weten wie je werkelijk bent
Maar jij zal altijd de gene zijn die zichzelf het beste kent.


voor iemand waar van ik dacht dat ik die kende maar hij kende me niet goed genoeg.

het spijt me