Soms denk ik dat ik als maar dieper val,
Steeds maar dieper in dat donkere dal,
Kreeg telkens maar weer te horen dat ik niet op mocht geven,
Dat ik door moest gaan met mijn leven,
Tijd dat was alles wat ik nodig had,
Maar ook iets wat ik telkens vergat,
Ik wilde dat het allemaal in een keer over was,
En niet over een tijdje pas,
Had geen geduld op dit gebied,
Maar als ik ging deed ik mensen verdriet,
Sinds een tijd wacht ik rustig op wat komen gaat,
Verwacht niet dat ik over mijn gevoel nog praat,
Voor mezelf leef ik al lang niet meer,
En dat doet me af en toe nog wel zeer,
Dan denk ik waarom doe ik dit nog, waarom ben ik hier,
Ik leef, maar heb toch geen plezier!