Tranen
Tranen
Ik heb in mijn leven een hoop meegemaakt
Dingen die me diep hebben geraakt
Ik sta daarom vaak naar buiten te staren
En denk dan aan het pad dat wij zouden bevaren
Er is niet veel van terecht gekomen
Tranen die dan ook steeds blijven stromen
Zeggen hierbij toch heel veel
Het blijft voor mij nog te emotioneel
Ik ben alleen achtergebleven
En heb een hoop op moeten geven
De zorg voor onze lieve meid
Was steeds een zware strijd
Er was weinig tijd voor verwerken
Dat heb ik nu wel moeten merken
Toch hoop ik dat het nog beter wordt
En dat ik nu niet weer instort
Ik moet weer verder met mijn leven
En niet teveel aan mijn verdriet toegeven.
Ik heb in mijn leven een hoop meegemaakt
Dingen die me diep hebben geraakt
Ik sta daarom vaak naar buiten te staren
En denk dan aan het pad dat wij zouden bevaren
Er is niet veel van terecht gekomen
Tranen die dan ook steeds blijven stromen
Zeggen hierbij toch heel veel
Het blijft voor mij nog te emotioneel
Ik ben alleen achtergebleven
En heb een hoop op moeten geven
De zorg voor onze lieve meid
Was steeds een zware strijd
Er was weinig tijd voor verwerken
Dat heb ik nu wel moeten merken
Toch hoop ik dat het nog beter wordt
En dat ik nu niet weer instort
Ik moet weer verder met mijn leven
En niet teveel aan mijn verdriet toegeven.
Reacties op dit gedicht
| mamsiemomo: | Woensdag, februari 08, 2006 09:02 |
| Prachtig en eerlijk geschreven. Af en toe mag je gerust toegeven aan je verdriet, anders verwerk je niet. Zie ook de mooie dingen en hoor de vogels voor je zingen,... Lieve groetjes, Mo | |
Over dit gedicht
| Auteur: patsas | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 08 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||