het licht gaat uit
Het ene lichtje dat nog brandt
wordt gedoofd om mijn bestwil
omdat het de duisternis rondom
nog donkerder zou kunnen maken.
Tevergeefs houdt mijn hoop stand;
koppig geloof gijzelt me nog,
want meer dan ruzie en gescheld
kan men mij met liefde kraken.
Half ontgoocheld, half ontmand
kleed ik me aan voor het toneel
dat ik verbitterd hard ga spelen
door aan mens zijn te verzaken.
Reacties op dit gedicht
| chocaatje: | Woensdag, februari 08, 2006 19:09 |
| Jeetje wat heftig!!!!Hoop dat ik je snel spreek.Liefs mieke | |
| Nemesis: | Woensdag, februari 08, 2006 17:21 |
Met open mond gelezen, wat een kracht van taal - wat een compilatie van woorden. Bewonderenswaardig. [ en ik laat geen reacties verwijderen, je m'excuse.. ] Met liefs, uw wraakgodin. |
|
| Green eyes: | Woensdag, februari 08, 2006 12:29 |
| Mooi. liefs |
|
| kimW: | Woensdag, februari 08, 2006 11:02 |
Tot vrijdag...geen toneel... liefs, |
|
| Mathilde: | Woensdag, februari 08, 2006 10:16 |
| slik...pijn... knuf? |
|
| L.Bert: | Woensdag, februari 08, 2006 10:07 |
| Prachtig gedicht |
|
| mamsiemomo: | Woensdag, februari 08, 2006 09:26 |
| Oei, dat klinkt heftig,... Heel veel sterkte! Liefs, Mo | |
| switi lobi: | Woensdag, februari 08, 2006 09:21 |
| Bitterzoet...... Fijne dag! Liefsliefs, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: scientist | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 08 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||