Zachtjes neem je me dicht tegen je aan
laat zonder woorden vriendschap verstaan

De wind gaat liggen en plots is alles even stil
terwijl regendruppels vallen koud en kil
De lucht is donker grijs en grauw
warmte voelbaar in deze kou

Zachtjes streel je door men haar,over men gezicht
in duister geef jij me de weg naar een beetje licht

Mist over velden blijft hangen
het mooie eronder verstopt, gevangen
Verlangend naar de lente,een tijd van groei
op weg naar de zomer in volle bloei

Zachtjes veeg je weg men tranen op men wang
je bent er voor me, uit jezelf,zonder vraag,dwang 

De zon laat zich voelen maar schijnt nog niet
Ze is er,maar wil niet dat je ze ziet
te wachten tot haar tijd is gekomen       
ze vanachter haar wolk kan komen

Zachtjes je armen om me heen,
t voelt goed,veilig,geborgen en sereen
juist dat maakt me bang

08/02/2006