Doe het doek maar dicht...
Doe het doek maar dicht...
het overwelvend applaus, dat mij
als muziek in de oren klinkt, nimmer
gehoord had in mijn korte leven, neemt
mij mee naar verre oorden van genot,
waar jouw engelenhanden mij weer
zullen opvangen, als een vangnet
in het circus, om mij vervolgens
veilig op de grond neer te zetten
het laatste stuk is gespeeld, de laatste
noten hebben geklonken in dit theater
dat mij zo dierbaar is geweest en
mij zoveel vreugde heeft gegeven
en wanneer ik mijn gesloten ogen open,
om in ’t donker te kijken dat mij zojuist
aanbeden heeft, hoor ik jouw zachte stem
uit de verte: “Doe het doek maar dicht.”
Laura
het overwelvend applaus, dat mij
als muziek in de oren klinkt, nimmer
gehoord had in mijn korte leven, neemt
mij mee naar verre oorden van genot,
waar jouw engelenhanden mij weer
zullen opvangen, als een vangnet
in het circus, om mij vervolgens
veilig op de grond neer te zetten
het laatste stuk is gespeeld, de laatste
noten hebben geklonken in dit theater
dat mij zo dierbaar is geweest en
mij zoveel vreugde heeft gegeven
en wanneer ik mijn gesloten ogen open,
om in ’t donker te kijken dat mij zojuist
aanbeden heeft, hoor ik jouw zachte stem
uit de verte: “Doe het doek maar dicht.”
Laura
Reacties op dit gedicht
| moongirl1982: | Zaterdag, februari 18, 2006 21:25 |
| stil makend, groet moongirl1982 |
|
| Peter van Tiel: | Woensdag, februari 15, 2006 14:09 |
| Mooi fictief gedicht van je. Met plezier gelezen. Ik blijf voorlopig wel publiceren hoor, maar krijg alleen minder tijd voor reacties. Liefs, Peter. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Laura Luijkx | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 08 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||