JIj die nog steeds in mijn gedachten leeft...

Lopend buiten in de regen ben ik....
Weggezonken in gedachten...
Afvragend waarom jij nog steeds mijn gedachten beheerst.
Ontelbaar keer getracht om jou uit mijn hoofd te zetten.
Maar al die keren was dit tevergeefs.
Jij die allang geen deel meer uitmaakt van leven.
Een liefde zo vol passie en omstuimig....
Maar duurde helaas maar heel even.
Wetende dat het voorbij is ,
leven we beide een eigen leven.
Maar dan volgt de volgende vraag.
Waarom blijf ik mooie momenten van passie herbleven.
Zo vaak droom ik weg bij deze gedachten...
Maar tegelijke tijd verzet ik mijn hier tegen.
Concenterend op de belangrijke leven zoals mijn gezin.
Word dit elke keer belemmerd door mijn gevoelens en gedachten aan jou.
Mijn hart dat spreekt dat ik nog steeds van je hou.
Maakt het alleen nog maar moeilijker.
Toch blijf ik mijn tegen dit gevoel verzetten.
Zodat ik mijn voor eigen leven kan gaan inzetten...