Elke keer opnieuw, het gebeurd steeds maar weer…
Net alsof ik niet wil, alsof ik van de keren hiervoor niet leer… Steeds weer ren ik weg, zo hard als ik kan…
Want liefde, echt houden van, wat weet ik daar nu eenmaal van…

Onzekerheid, diep verborgen in mij…
Ik vind hem interessant, maar wat wil hij…?
Flirten, het spel spelen, uitdagen… geen problemen mee…
Maar komt hij te dichtbij, verkoop ik toch weer nee…

Velen heb ik al voorbij zien gaan door mijn eigen stomme gedrag…
Steeds weer rende ik weg wanneer ik liefde in hun ogen zag…
Ik kwetste ze, liet ze geloven dat ze beter afwaren zonder mij…
Koos steeds wel opnieuw voor een leven, alleen, ongebonden en vrij…

Maar het begint te voelen als een leeg gat in mijn leven…
Ook ik wil echte liefde langzaam leren beleven…
Ik wil ook leren hoe dat moet, in liefde geloven…
Niet meteen wegrennen bij een lief woord of wanneer ze mijn hart echt komen beroven…
Want, ik vind je leuk, verliefd geworden als ik dat al kan…
Maar liefde, echt houden van… wat weet ik daar nu eenmaal van?