PAS NA JE DOOD
Ik denk nog dikwijls aan die ene nacht
Waarin je slapend uitgleed in de dood.
Een stil gevallen mond, die aanblik bood
mij een rust die ik niet had verwacht.
Ik pak je hand, het is alsof je lacht:
je weet dat God je in zijn armen sloot.
Jouw blind vertrouwen op zijn hulp in nood
heeft hij beloond, daarom ging je zo zacht.
Jij hebt je wel en wee geaccepteerd.
Naastenliefde in praktijk gebracht.
Je zei dat God dat ook van ons verwacht.
Pas na je dood heb ik hiervan geleerd.
Fy SiK
Waarin je slapend uitgleed in de dood.
Een stil gevallen mond, die aanblik bood
mij een rust die ik niet had verwacht.
Ik pak je hand, het is alsof je lacht:
je weet dat God je in zijn armen sloot.
Jouw blind vertrouwen op zijn hulp in nood
heeft hij beloond, daarom ging je zo zacht.
Jij hebt je wel en wee geaccepteerd.
Naastenliefde in praktijk gebracht.
Je zei dat God dat ook van ons verwacht.
Pas na je dood heb ik hiervan geleerd.
Fy SiK
Reacties op dit gedicht
| mamalou: | Zondag, november 11, 2001 20:04 |
| elke keer dat ik het lees, komen er tranen in mijn ogen, ik zie nog steeds haar glimlach... | |
| Hans Winter: | Zaterdag, november 10, 2001 23:29 |
| Soms leren wij pas naast de lege plek de verteller te begrijpen en het verhaal voort te zetten. In zo'n heel oud verhaal over naastenliefde en zo kun je dat al vinden. |
|
| christina: | Donderdag, november 08, 2001 01:38 |
| Heel mooi heb het 2 keer gelezen en ben er een beetje stil van | |
Over dit gedicht
| Auteur: Fy SiK | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 08 november 2001 | ||
| Thema's: | ||