storm
waarom weent een kind?
waarom huilt de wind?
waarom vallen tranen op mijn wangen?
om daar dan eeuwig te blijven hangen.
waarom botsen wolken op elkaar?
waarom weegt de pijn zo zwaar?
waarom slaagt de bliksem in mijn hart?
en maakt mij zo verward.
waarom al die vragen?
waarom die enge dagen?
wie weet er een antwoord?
wie heeft het gehoord?
de vragen zijn een begin.
maar ik vind geen oplossing,
het blijft stormen in mijn hoofd,
tot de vlam is gedoofd.
waarom huilt de wind?
waarom vallen tranen op mijn wangen?
om daar dan eeuwig te blijven hangen.
waarom botsen wolken op elkaar?
waarom weegt de pijn zo zwaar?
waarom slaagt de bliksem in mijn hart?
en maakt mij zo verward.
waarom al die vragen?
waarom die enge dagen?
wie weet er een antwoord?
wie heeft het gehoord?
de vragen zijn een begin.
maar ik vind geen oplossing,
het blijft stormen in mijn hoofd,
tot de vlam is gedoofd.
Reacties op dit gedicht
| Beverke: | Vrijdag, augustus 23, 2002 22:45 |
| Op elke vraag zou een antwoord moeten zijn maar niet altijd vinden we het, uiteindelijk geven we er zelf een antwoord op, maar zet voorlopig die onbeantwoorde vragen uit je hoofd, misschien houd dan de storm op je moet niet te veel moeite doen om op alle vragen direkt een antwoord te krijgen, komt tijd komt raad, liefs jenne |
|
| Hans Winter: | Zaterdag, november 10, 2001 23:39 |
| Je gebruikt veel natuurbeelden, en noemt niet de vragen zelf waaruit ze voortkomen. Dat maakt het hier moeilijk om met je mee te denken. Misschien verdwijnt dit denken pas als je je leven op iets anders richt, als je jezelf andere ervaringen laat doormaken. Ervaringen trekken een spoor door je geest. Een nieuw gevolgd spoor laat het oude langzaam uitdoven. |
|
| Steven Vermeulen: | Donderdag, november 08, 2001 12:50 |
| waarom... ik wou dat ik het zeggen kon. | |
| christina: | Donderdag, november 08, 2001 10:37 |
| Soms blijf je zoeken naar het waarom Altijd weer dat waarom he Vragen waar je nooit een antwoord op krijgt Ja het enige antwoord is Daarom En daar schiet je ook niets mee op Het enige wat je kan doen is als je al zo lang naar die antwoorden zoekt Het proberen te accepteren Want je weet dat je toch geen antwoord krijgt Proberen dat accepteren en het een plaatsje te geven Er mee leren leven en er mee leren omgaan Sterkte he Linda Dikke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: linda vangheluwe | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 08 november 2001 | ||
| Thema's: | ||