Moniek en mama
als ik een grote trap had
en daar bovenop ga staan
zie ik dan die grote poort
waar op doorheen is gegaan
nee lieve schat die trap bestaat niet
maar misschien wel in je dromen
en als je dan heel sterk aan opa denkt
zou je misschien heel dichtbij kunnen komen
kan ik opa dan ook ophalen
kom ik in mijn droom echt zo ver
maar als ik die poort dan niet zie
kan ik dan wel naar de opa ster
ik fluister zacht ik weet het meisje
je hebt zo ontzettend veel verdriet
maar als het donker wordt dan gaan we zwaaien
en ik weet zeker dat opa ons dan ziet
Reacties op dit gedicht
| Niniki: | Vrijdag, februari 10, 2006 12:05 |
| ach wat een lieffie..............kon het maar....zucht. Knuffie Nini |
|
| fox_bert: | Vrijdag, februari 10, 2006 11:02 |
| toppie Rian ;-) liefs Bert |
|
| Riann: | Vrijdag, februari 10, 2006 10:17 |
| op is opa foutje..liefs | |
| remie: | Vrijdag, februari 10, 2006 10:04 |
| prachtig, mijn kleindochter moest nog geboren worden toen haar opa stierf, maar ze heeft een goude keting met een klein sterretje....liefs Remie | |
| L!@: | Vrijdag, februari 10, 2006 09:50 |
| prachtig verwoord..knuf,, | |
| hiljaa: | Vrijdag, februari 10, 2006 09:43 |
| een rilling over mijn rug!!! zo mooi neergeschreven! knufliefs--hiljaa-- |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Riann | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 10 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||