De glimlach
De glimlach
Jouw betoverende glimlach,
die je geeft op afstand.
Ik loop voorbij, zie je staan,
je blikt omhoog, ziet mij.
Je glimlacht en zwaait, even.
Wat is afstand?
In dat moment ben je zo heel dichtbij.
Ik weet mezelf gezien.
Jij ziet me en verblijd je
en maakt mij intens blij met je glimlach.
Alsof we hele goede vrienden zijn,
elkaars wezen doorgronden.
Even maar is er geen afstand,
is veraf even dichtbij als dichtbij kan zijn.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: bullterriers | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 10 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||