Ik zie het…
…de tranen in de hoeken van je ogen
…de woede in je kijken en de vele fronsen,
…de angst door dat ik je hart in je keel hoor bonzen
…en als je zegt dat het goed gaat weet ik, het is gelogen
…zelfs je schreeuw om aandacht
…alles, tot aan je valse glimlach
Ik kan het zien..
En iemand anders vast ook wel misschien
…We zien, want we hebben ogen
Je zegt ’’alles is goed’’ maar je wonden liggen open
Je laat een ‘bloedspoor’’ achter overal waar je gaat
Alles opkroppend, op een dag is het te laat…
Elke dag probeer je, vaak eindig je met een diepe zucht
Al doe je nog zoveel je krijg er niks voor terug…
Daarna diep ademhalen, maar er zit geen hoop in de lucht
Ik kan het zien…
En de iemand anders vast ook wel misschien
…We zien dat je bang bent
Dat je alleen pijn en angst nog bij voornaam kent
We zijn bang je kwijt te raken
En daarom lossen we elkaar af, bang om je alleen te laten
Ik kijk nu, en zie dat je zonder pardon je polsen opensnijd
Ik weet nu zeker dat niets is wat het lijkt…
En ik voel mijn handen trillen, totdat ik langzaam bezwijk…
..Omdat ik al die tijd, ik recht in de spiegel kijk…
( Iedereen kan het zien, alleen bijna niemand heeft het lef om op je af te stappen.. totdat het te laat is, dan is achteraf makkelijker praten...en verdrietig zijn ook trouwens ; ) leermoment mensen ;)