In donderend stormgeraas
één van de donkerste nachten
sta ik hier -alleen-
en graaf m'n eigen graf
bliksemschichten schieten langs de hemel
angstaanjagende donderslag daar achter aan
en ik sta hier -alleen-
m'n graf bijna voltooid
regen stroom genadeloos
uit de donk're nacht
doorweekt, benauwd,
vol angst, besef ik
wie ik toebehoor
waar ik mee bezig ben
Ik graaf een graf dicht naast de mijne
terwijl de onweer voortdonderd
in deze nacht begraaf ik ons, mijn liefste
om nooit meer op te kunnen staan
maar onze namen staan gegrift
voor eeuwig in mijn hart
dat nu voor grafsteen dient