gebroken
Als ik in de spiegel kijk
dan wil ik hem kapot slaan
ik wil het beeld loslaten
de persoon erin laten gaan
ze staren zich blind op die lach
terwijl ik van binnen dood ga
hoe ik toch alles fake elke dag
en eigenlijk op ontploffen sta
ik heb z on hekel aan mezelf
en de pijn die ik van binnen voel
de woede,de littekens de eenzaamheid
maar niemand begrijpt wat ik bedoel
dan wil ik hem kapot slaan
ik wil het beeld loslaten
de persoon erin laten gaan
ze staren zich blind op die lach
terwijl ik van binnen dood ga
hoe ik toch alles fake elke dag
en eigenlijk op ontploffen sta
ik heb z on hekel aan mezelf
en de pijn die ik van binnen voel
de woede,de littekens de eenzaamheid
maar niemand begrijpt wat ik bedoel
Reacties op dit gedicht
| Orphan Angel: | Zondag, februari 12, 2006 20:54 |
| Waarschijnlijk begrijpen heel veel mensen hier hoe je je voelt. Deels omdat je hier achter je masker laat kijken. Veel sterkte en vooral veel warmte gewenst. Liefs, Orphan Angel |
|
| saskia190: | Zaterdag, februari 11, 2006 13:50 |
| tje,..ben ff stil,.wat een herkenbaar gedicht,...lijkt wel alsof t op mij van toepassing is,..toppie! liefs sas | |
Over dit gedicht
| Auteur: marabella | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 11 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||