De wilg verliest stilaan zijn bladen,
ook de eik geeft langzaam op.
De vogels vluchten,
nog één enkele kijkt om, en neemt afscheid van de verlaten weg.
Het kleine kind vergaapt zich aan zoveel wit,
met hier en daar een groene den die zich kranig houdt.
Ik trek mijn wanten aan, besluit om op m'n stappen terug te keren.
Ik geloof dat het winter is...