De avond valt, de zon verlaat de wereld en verdwijnt
uit mijn gezichtsveld, z'n stralen gebrand op mijn netvlies
zie een herder liefkozend zijn schapen in de stallen loodsen
waarbij de herdershond luidkeels blaft
en zijn baasje op iets wil wijzen
spijtig toch dat zo'n dier niets kan zeggen maar ik weet
waarop hij de herder wijst, zie in zijn ogen de angst
de angst van een kind dat bang is voor het donker
Maar ik lig hier zalig, gewapend met een strohalm in de mond
alles te observeren terwijl ik mijn lichaam voel ontspannen
en toegeef aan de rust en stilte van de ongerepte natuur
waarbij getjirp van krekels en suizen van watervalletjes
een meerwaarde geven aan deze niet te imiteren rust
Een zacht lentebriesje doet myn hemd wapperen
langs myn buik en fluistert mijn naam toe
de briesjes nemen toe in kracht
roepen steeds luider mijn naam
lijken me wel ergens heen te bewegen
Sta op en zie op mijn weg in elke boomstam mijn naam gekerfd
begin uit angst weg te lopen totdat het pad
aan zijn einde komt bij de waterval die
ik net hoorde en die me zo veraf leek te liggen
en voel ik me veroverd worden door dit hemelse geluid
Verlies myn bewustzyn dat my in een andere wereld brengt
myn ogen zyn gesloten en er heerst een doodse stilte terwyl
ik schaduw voor myn oogleden gewaar wordt, voel warmte van
iemand die aan myn zyde zit en hoor haar huilen om my terwyl
ze niet beseft hoe gelukkig ik ben in deze andere wereld
Ze legt haar fluwelen hand nu op myn lippen waardoor ik de
geur van haar levendige lichaam proef, ze leert my weer de
zin van het echte leven kennen, een leven vol liefde en
geluk waartegen geen enkele andere wereld bestand is
open gewillig myn ogen en zie voor my een stralend gezicht
Het gezicht waarvan ik hartstochtelyk de lippen proef en na
dit zalige moment blyven we nog lang in mekaars armen liggen
terwyl we elkaar lieve woordjes toefluisteren en uiteindelyk
langzaam wegdommelen in het hooiveld
genietend van mekaars warmte...