wie wijst
wie wijst
wie wijst mij de weg
die ik kan gaan
wanneer ik alléén
in het leven kom te staan
dat gevoel van jaren terug
dat jij mij moest verlaten
geeft in mijn huidige leven
veel opengereten gaten
het gemis blijft tastbaar
hoezeer ik er ook tegen vecht
tranen vloeien geregeld
we waren zo hecht
een band van vader en dochter
is niet los te maken
het gemis weet mij al vele jaren
diep van binnen te raken
L!@
Reacties op dit gedicht
| switi lobi: | Maandag, februari 13, 2006 11:47 |
| Héle dikke knuffel voor jou.... Liefsliefs, switi lobi |
|
| Irdana: | Maandag, februari 13, 2006 10:12 |
| het verliezen van iemand die je na staat in het leven zal steeds gemis blijven geven begrijp jouw gemis liefs Irdana |
|
| elze: | Maandag, februari 13, 2006 09:20 |
| we hebben een paar dagen om lekker te lullen tegen en met elkaar laifs,, |
|
| Annemieke van der Ven: | Maandag, februari 13, 2006 09:20 |
| Knuf... Annemieke |
|
| remie: | Maandag, februari 13, 2006 07:43 |
| voel met je mee...liefs Remie | |
| Artifex: | Maandag, februari 13, 2006 07:40 |
| Uiteindelijk vinden we onze weg wel, maar gemis blijft. Dikke troostknuf. Artifex. |
|
| poky: | Maandag, februari 13, 2006 07:31 |
| heel herkenbaar gevoel,heel mooi hier neergezet,groetje poky | |
Over dit gedicht
| Auteur: Lia van der Fluit | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 13 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||