Niemand zijn
verdwijn
in de mist
en niemand
houd met tegen
want ik wil
even
niemand
zijn
klein voelt
mijn leven
Reacties op dit gedicht
| poky: | Maandag, februari 13, 2006 19:12 |
| herkenbaar maar heel mooi,poky | |
| Sifra.K: | Maandag, februari 13, 2006 17:09 |
| Rakend. Troostknuff & liefs, Sifra |
|
| turtle: | Maandag, februari 13, 2006 16:43 |
| herkenbaar...gewoon ff onzichtbaar willen zijn.. liefs |
|
| Raira (Ria): | Maandag, februari 13, 2006 15:59 |
| jij mag best even niemand zijn hoor maar voor mij blijf je wel iemand... ja....echt liefs en knuffff Ria |
|
| hiljaa: | Maandag, februari 13, 2006 14:40 |
| mooi geheel en prachtig verwoord! knufliefs--hiljaa-- |
|
| erje: | Maandag, februari 13, 2006 14:07 |
| wij kijken overal doorheen en zien jou altijd staan met of zonder T liefs erje |
|
| Artifex: | Maandag, februari 13, 2006 13:47 |
| Wat een prachtig geheel! Liefs, Artifex. |
|
| Innerchild: | Maandag, februari 13, 2006 13:36 |
| Er zijn zo van die dagen en momenten ... Weer een prachtige combinatie, Annemieke ! Liefs, Inner |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Annemieke van der Ven | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 13 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||