Dode stemmen van roepend bloed
Dode stemmen van roepend bloed
ik ken je al mijn hele leven, of wat heet kennen,
van nu tot terug naar wiebeltanden in een fietsenrek.
ik zie je weer staan met bloeddoorlopen ogen,
gehuld in zwart, aan gedachten geen gebrek.
huiverig licht jij me in over je verse wonden,
hoe het je oplucht als het bloed weer hevig welt.
de rare glans in je ogen maakt me even bang,
als je fluistert over stemmen en hoe de eenzaamheid je kwelt.
probeer ik je te overtuigen te gaan schrijven, te gaan praten,
glimlach jij zwakjes, want "niemand kan je helpen".
maar ik wil er niet van horen, wil je omarmen, wil je troosten,
en bovenal je hoofd legen en het bloeden stelpen.
vreemd opgewonden spreek je dat niemand het nog doorheeft,
dat je te zwak ben om jezelf te doden, alhoewel... geprobeerd.
en hoe je littekens toch goed genezen, dat je rust vind in muziek,
toch blijven de stemmen, dromen praten ook als jij ze de rug toekeert.
ik kijk nog één keer achterm naar jou,
de lange gestalte in je zware, zwarte jas.
en herrinner me dat enk'le jaren terug,
ook jij nog klein, blond en gelukkig was.
ik ken je al mijn hele leven, of wat heet kennen,
van nu tot terug naar wiebeltanden in een fietsenrek.
ik zie je weer staan met bloeddoorlopen ogen,
gehuld in zwart, aan gedachten geen gebrek.
huiverig licht jij me in over je verse wonden,
hoe het je oplucht als het bloed weer hevig welt.
de rare glans in je ogen maakt me even bang,
als je fluistert over stemmen en hoe de eenzaamheid je kwelt.
probeer ik je te overtuigen te gaan schrijven, te gaan praten,
glimlach jij zwakjes, want "niemand kan je helpen".
maar ik wil er niet van horen, wil je omarmen, wil je troosten,
en bovenal je hoofd legen en het bloeden stelpen.
vreemd opgewonden spreek je dat niemand het nog doorheeft,
dat je te zwak ben om jezelf te doden, alhoewel... geprobeerd.
en hoe je littekens toch goed genezen, dat je rust vind in muziek,
toch blijven de stemmen, dromen praten ook als jij ze de rug toekeert.
ik kijk nog één keer achterm naar jou,
de lange gestalte in je zware, zwarte jas.
en herrinner me dat enk'le jaren terug,
ook jij nog klein, blond en gelukkig was.
Reacties op dit gedicht
| Olivier Helle: | Zondag, maart 26, 2006 17:36 |
| heel mooi geschreven.. mooi verteld, en voor sommige misschien toch herkenbaar.. heel knap.. groetjes, Olliej |
|
| tarierabombom: | Zondag, februari 26, 2006 17:10 |
| alweer mooi... excuseer voor het late lezen:) liefs, sofie (btw, heb je al lang niet meer gesproken ;)) |
|
| evelientje_dg: | Woensdag, februari 15, 2006 19:27 |
| mooi geschreven.. greetzzz, evelien |
|
| Laraa: | Dinsdag, februari 14, 2006 18:24 |
| Complimenten, echt heel mooi!! | |
| Godisgreat: | Dinsdag, februari 14, 2006 15:47 |
| Je hebt helemaal gelijk in je reactie.. ik snap het echt.. maare.. dees is echt mooi! ben er stil van.. prachtig!!! Mijne complimenten.. Liefs [k] |
|
| milamber: | Maandag, februari 13, 2006 23:04 |
| mijn complimenten gr kerwin |
|
| cosmicdoom: | Maandag, februari 13, 2006 22:50 |
| ahum ben er ff stil van. goed geschreven echt ik zal eens meer van je gedichten lezen. keep on writing greetzz Jurgen | |
| *~~~Glitter~~~*: | Maandag, februari 13, 2006 21:38 |
| woooooow hier ben ik echt stil van... wat een parchtig gedicht... jezus weet niet wat te zeggen xxx |
|
| Just-Pi: | Maandag, februari 13, 2006 21:03 |
| Hmm, wauw, wat mooi geschreven. het maakt me helemaal stil.. Mijn complimenten.. Liefss.S. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: fuzzyme | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 13 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||