De laatste zucht
De laatste zucht.
De deur gaat open
en ik kom binnen.
Stil is het in huis,
en het enige
wat we horen
is haar ademhaling.
Zuster,
ik denk dat het niet
goed gaat.
Moeder reageert
niet meer
op mijn stem.
Een klein vrouwtje
tussen de witte lakens.
Een spits neusje
steekt omhoog.
Ik zie,
en ik weet....
Ik ga haar
nog even verzorgen.
We weten..
er is voor haar,
geen morgen.
Dag moedertje
zegt zei
met een snik,en streelt
over het dunne haar.
Ga maar....
jij bent hier
op aarde klaar.
Reacties op dit gedicht
| Jacqueline: | Woensdag, februari 15, 2006 07:32 |
| sorry voor mijn ontslipte foutje (zei /zij) | |
| Reiger: | Dinsdag, februari 14, 2006 20:50 |
| Ontroerend mooi.... | |
| hiljaa: | Dinsdag, februari 14, 2006 19:36 |
| heb de zondag ook een zusterke bijgestaan die haar laatste zucht heeft gelaten! mooi verwoord! knufliefs--hiljaa-- |
|
| ~~~eilahtan~~~: | Dinsdag, februari 14, 2006 18:33 |
| heel mooi sterkte liefs nathie |
|
| ShyAngel: | Dinsdag, februari 14, 2006 18:29 |
| Mooi geschreven..kben er stil van..echt mooi Veel liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: jackie lokker | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 14 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||