Mijn puzzel
Het is zo mooi
Intens
Te ontdekken
Liggend op de grond
Met mijn puzzel
Die nu bij mij past
Heel voorzichtig
De kwetsbare stukjes
Pakkend in mijn handen
Gaan er door, een voor een
Ik probeer het zo neer te leggen
Dat een ander er geen last van heeft
Kan ik verder met mijn puzzel
Ja dat is waar ik voor leef
Is de puzzel tot haar einde
Richt ik mij meer tot de zon
Zal de liefde weer ervaren
Ja ik weet dat ik het kon
De puzzel in mijn leven
De rode draad er door heen
Eens zal ik je oplossen
Ik ben niet meer alleen.
Reacties op dit gedicht
| switi lobi: | Woensdag, februari 15, 2006 11:30 |
| Het mooiste stukje, jouw gelukje lieverd dat ben jij met jouw prachtige mooie kinderen passend zeker aan je zij..... Dikke kus liefsliefs, switi lobi |
|
| ~~~eilahtan~~~: | Dinsdag, februari 14, 2006 21:37 |
| heerlijk puzzelen ik denk alleen niet zoals jij het bedoelt maar de stukjes zijn onderweg toch super geschreven liefs kus nathie |
|
| mums: | Dinsdag, februari 14, 2006 21:23 |
| misschien heb ik wat ontbrekende stukjes liggen,heb er ook geen een compleet. Komt wel goed eens zullen ze op hun plaats vallen. liefs mums |
|
Over dit gedicht
| Auteur: myrkvi | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 14 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||