OP DE DREMPEL


Ik wil hem open,
maar hij doet het niet.
De deur naar buiten klemt.
Duwen, vloeken,
dreunend schoppen,
grof geweld dan maar.
Hij springt..

Buiten is het anders,
nieuw en spannend mooi.
Ik weet niet
of ik hier mag lopen.
Misschien verdwaal ik wel,
dan slaap ik in het hooi.

Jouw hand
wees niet naar hier.
Je stem was uitgepraat.
Ik had zo graag
je raad, je daad.
Het leven, dat ik wilde
is begonnen,
jij was te laat.

Mijn voetstappen zijn nieuw,
ze sporen met mijn passen.
Ik kijk, kijk ook nog om,
maar teruggaan kan ik niet.
De deur,
met grof geweld geopend
sluit mijn verleden af.

WIL MELKER
05/08/2000