Aan een lijn geluk vallen
Aan een lijn – zijn hand
over mijn rug. De straat
loopt de brug over.
Hier voelt een mens
dat hij leeft. Steekt plekken
in brand om dat te bewijzen.
Hier woonde een man, groef
iemand een ander
zijn graf om ’s avonds de gordijnen
te dichten.
Hier was hij hier was ik
en hier keken wij
geluk uit de lucht vallen –
Reacties op dit gedicht
| Marjolein.: | Vrijdag, februari 17, 2006 07:38 |
Wat ana(stacia) zegt. Dat ik jou nog niet eerder ben tegengekomen hier ! Liefs, |
|
| Tim Mooij: | Vrijdag, februari 17, 2006 01:05 |
| :) als je ergens bent moet je toch een teken achterlaten? hier die lucifers... doorschuifsystemen zouden mijn woordeloosheid wat opheffen gok ik, mijn tweede moedertaal is dood... of dan toch zoiezo begraven... ik weet dat je een tulp wilt maar ik zit even zonder kunstmest... dat illustreert mijn a-inspiratie wel he... paradoxaal fuck doeg t |
|
| ana (stacia): | Donderdag, februari 16, 2006 16:43 |
| Speciale schrijfstijl en zeker niet onaardig. Ik kom nog terug. liefs ana |
|
