ZIEK!!!!
De dokters zullen het wel echt menen.
Ik zal ooit afscheid moeten nemen.
Ze zeiden eerst dat ik me geen zorgen moest maken.
Maar nu begint het toch anders te raken.
Van de knobbels op een rij.
Zit er een verkeerde bij.
Misschien kunnen ze mijn borsten amputeren.
Zodat ik gewoon nog verder kan leren.
Nu leef ik van dag tot dag.
En beleef de dagen met de mensen die ik mag.
Misschien zal ik iedereen moeten missen.
Als ik daar aan denk beginnen mijn gedachten al te sissen.
Ik wil nog verder leven.
En veel mensen mijn liefde geven.
Ik hoop zo dat er een wonder gebeurd.
Zodat mijn leven weer kleurt.
Ik zal ooit afscheid moeten nemen.
Ze zeiden eerst dat ik me geen zorgen moest maken.
Maar nu begint het toch anders te raken.
Van de knobbels op een rij.
Zit er een verkeerde bij.
Misschien kunnen ze mijn borsten amputeren.
Zodat ik gewoon nog verder kan leren.
Nu leef ik van dag tot dag.
En beleef de dagen met de mensen die ik mag.
Misschien zal ik iedereen moeten missen.
Als ik daar aan denk beginnen mijn gedachten al te sissen.
Ik wil nog verder leven.
En veel mensen mijn liefde geven.
Ik hoop zo dat er een wonder gebeurd.
Zodat mijn leven weer kleurt.
Reacties op dit gedicht
| Amanda Christina: | Donderdag, juni 10, 2004 10:31 |
| Ik hoop dat alles goed komt met je! En dat de ziekte niet zo erg is als het lijk! sterkte! groetjes =xxx= Mandy |
|
| Folkert: | Zaterdag, november 10, 2001 06:33 |
| Het spijt me dit te lezen. Het raakt me best wel. Ik hoop dat het allemaal meevalt, en dat je leven weer kleurt. Hou vol! En beterschap. Folkert |
|
Over dit gedicht
| Auteur: dolfijn | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 09 november 2001 | ||
| Thema's: | ||