huilen in het donker
In het donker durf ik te huilen
wanneer niemand mij stoort
In het donker durf ik te zeggen
wat overdag niemand hoort
Duizend tranen op mijn huid
die verdwijnen in het licht
Al mijn woede moet er uit
'k proef het zout op mijn gezicht
Mijn knuffels komen tot leven
en verjagen de donkere nacht
Gered door grote en kleine beren
getroost door hun warme vacht
In het donker kan ik huilen
zonder angst en zonder spijt
In het donker kan ik zeggen
wat overdag niemand begrijpt
wanneer niemand mij stoort
In het donker durf ik te zeggen
wat overdag niemand hoort
Duizend tranen op mijn huid
die verdwijnen in het licht
Al mijn woede moet er uit
'k proef het zout op mijn gezicht
Mijn knuffels komen tot leven
en verjagen de donkere nacht
Gered door grote en kleine beren
getroost door hun warme vacht
In het donker kan ik huilen
zonder angst en zonder spijt
In het donker kan ik zeggen
wat overdag niemand begrijpt
Reacties op dit gedicht
| Gert: | Dinsdag, maart 14, 2006 14:40 |
| Heel mooi geschreven en ergens ook wel herkenbaar! Mensen begrijpen je inderdaad soms niet, merk ik de laatste tijd ook. Zoooooooo frustrerend!:S |
|
| Romi : | Donderdag, februari 16, 2006 17:17 |
| Heel mooi..en herkenbaar.. Liefs, |
|
| [Fighter]: | Donderdag, februari 16, 2006 13:06 |
| zoo mooi!! Ontzettend herkenbaar.. Mag altijd mailen.. Liefs.. |
|
| Jarvi: | Donderdag, februari 16, 2006 10:04 |
| herkenbaar, alleen doe ik het altijd in de muziek. en ook mijn knuffelbeer troost me vaak als ik mezelf in slaap probeer te huilen. sterkte en liefs jarvi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Margreet27 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 16 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||