sorry
sorry dat ik het allemaal zo laat gaan
ik kan het gewoon niet meer aan
al die problemen worden me even teveel
ook al staat niet iedereen erbij stil
het gaat weer eens niet goed
ik weet niet zo goed wat ik met alles moet
een plekje geven kan helaas niet
elke keer word ik er mee geconfronteerd
mijn psychiater vind mij wel normaal
ze is de enige die goed luistert naar mijn verhaal
begrijpt mij helemaal
maar het doet haar niets
weer iemand anders die niet luister naar jou verdriet
praten lost het gewoon niet meer op
mijn leven is éen en al kapot
net als dat ene glas helemaal verrot gegooid
totdat ik ermee kon beginnen
want al die andere stukjes
zaten onder het bloed
ik kan het gewoon niet meer aan
al die problemen worden me even teveel
ook al staat niet iedereen erbij stil
het gaat weer eens niet goed
ik weet niet zo goed wat ik met alles moet
een plekje geven kan helaas niet
elke keer word ik er mee geconfronteerd
mijn psychiater vind mij wel normaal
ze is de enige die goed luistert naar mijn verhaal
begrijpt mij helemaal
maar het doet haar niets
weer iemand anders die niet luister naar jou verdriet
praten lost het gewoon niet meer op
mijn leven is éen en al kapot
net als dat ene glas helemaal verrot gegooid
totdat ik ermee kon beginnen
want al die andere stukjes
zaten onder het bloed
Reacties op dit gedicht
| [zwarte engel]: | Donderdag, februari 16, 2006 14:08 |
| ojee.. dat klinkt echt heel erg wanhopig sterkte, ik weet dat het moeilijk is (maar misschien kun je es een andere therapie proberen) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: this*shit | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 16 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||