Je ging van ons weg, van mij, mijn zus en mama.
Ik was nog zo jong en begreep er nog niks van.
Toen wist ik nog niet wat je allemaal doen en laten kan.
Ik ken je niet echt goed. Tenminste niet zo als dat moet.
Later heb ik me altijd afgevraagd waarom je nooit weer bij ons kwam. En waarom je een eigen weg nam.
Nu weet ik dat het zo beter is.
Maar ik heb het gevoel dat ik je soms mis.
Nog regelmatig kom ik bij je, toch heb ik niet echt een vader gevoel als je begrijpt wat ik bedoel.
Ik heb je hand, maar niet echt die vaderband.
Ik denk dat dat nooit echt zal komen.
Misschien alleen in mijn dromen.