Vrij
Ze bungeld aan touwtjes,
zwart lang en teer
Vastgebonden aan houtjes
ze staan in evenwicht
Geen weg om uit te komen
alles word gezegd
Niet het achtervolgen van haar dromen
heeft haar daartoe aangezet
Voor het laatst word ze gestuurd
de touwtjes worden doorgeknipt
Ze weet dat het leven niet lang meer duurt
maar dat ze vrij is nu
Ze slaakt een laatste zucht
is uit de toon gevallen
Ze spreid haar vleugels
het is niet meegevallen
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: MarlOess | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 16 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||