Tot op het bot
Als mijn voeten zwalpen,
door het fijne zand.
Als ze zakken,
tot aan mijn kousenrand.
Dan nog.. zal ik trachten,
te grijpen naar je hand.
Als ik vaak moet slikken,
vol van diepe angst.
Als ik verhit,
en mijn aangezicht verkleurt,
Dan nog..zal ik trachten,
begrijpen wat er gebeurt.
Als mijn benen zwellen,
van vermoeidheid,
van te trachten te staan.
Dan nog..probeer ik,
jou te verstaan.
door het fijne zand.
Als ze zakken,
tot aan mijn kousenrand.
Dan nog.. zal ik trachten,
te grijpen naar je hand.
Als ik vaak moet slikken,
vol van diepe angst.
Als ik verhit,
en mijn aangezicht verkleurt,
Dan nog..zal ik trachten,
begrijpen wat er gebeurt.
Als mijn benen zwellen,
van vermoeidheid,
van te trachten te staan.
Dan nog..probeer ik,
jou te verstaan.
Reacties op dit gedicht
| bijouken: | Zaterdag, februari 18, 2006 21:38 |
| Ik zal jou steeds een hand reiken, dan ben je nog vrij in je doen en laten. Liefdevol geschreven! Groetjes, bijouken |
|
| Reiger: | Vrijdag, februari 17, 2006 14:10 |
| Mooi.... | |
| mamsiemomo: | Vrijdag, februari 17, 2006 10:03 |
| Maar denk je ook aan jezelf? Prachtig en liefdevol geschreven. Je bent een kanjer! Liefs, Mo | |
Over dit gedicht
| Auteur: jure | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 17 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||