Overspanning
Mijn hoofd is moe,
mijn ziel is moe,
mijn armen, benen, botten moe.
Vermoeid doe ik mijn ogen toe.
Nu zalig slapen in stille stilte.
Geen stem.
Niet praten.
Slechts witte kilte van laken en plafond
rondom mijn uitgebluste lijf, dat, languit,
ligt te gapen.
Ik tol van slaap, maar moe,
te moe, en stijf,
kan ik,
kan ik niet slapen.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Huub Hoek | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 17 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||