op zoek...
op zoek naar hulp...
naar liefde...
naar vrijheid misschien wel...
opgesloten bang eenzaam,
ook al zijn ze zo begaan...
wachtend op een dag...
op iemand...
misschien ook wel op niemand.
al lang geleden...
hebben ze het een naam gegeven.
opgesloten in een wereld
die niemand begrijpt...
wat je ook doet,
je word maar niet bevrijd...
depressief al zo lang
het maakt me steeds meer zo bang
wat zal er gebeuren wat zal ik doen
je vecht zo hard
het word niet normaal het blijft appart
je word niet geholpen
pijn stekend als dolken
steeds maar weer op zoek
wil uit het doolhof
dat... ik vervloek
verwarring en onbegrip
langzaam aan ik stik...
ik wil gewoon..
gewoon zijn...
oh dat lijkt me zo fijn...
gewoon naar school of werk
energiek zijn en sterk
misschien wie had gedacht...
daar waar ik op wacht...
niet langer zoek maar mezelf vervloek...
niet wetend wat te doen...
mijzelf met het donker verzoen...
misschien wie had gedacht...
daar waar ik op wacht...
daar waar ik naar zoek...
alles niet langer vervloek...
gelukkig zal zijn
normaal... dat is toch zo fijn