je lentent al
je lentent al
mijn winter zocht
de rust die kust
in kleuren van verleden
de rust die kust
in kleuren van verleden
oogst die draagbaar was
zon die zomerwarmte gaf en
het gewas tot vruchten bracht
in sneeuw en ijs zijn wij
verhard zonder ontplooien
nu is er kans om te ontdooien
je lentent al in sprankelend
verschijnen dooit winter reeds
waar sneeuw en ijs verdwijnen
jouw kussen zijn mijn zon
laat lange nachten wachten
tot de nieuwe herfst weder komt
wil melker
18/02/2006
18/02/2006
Reacties op dit gedicht
| L.Bert: | Zaterdag, februari 18, 2006 11:08 |
| Ik vind dit een prachtig gedicht en heb het vol bewondering gelezen! | |
| L!@: | Zaterdag, februari 18, 2006 09:05 |
| jij kust wat af man... en toen dacht ik iets wat ik hier maar niet zal schrijven .. hahah..knuffie,, | |
| fredie: | Zaterdag, februari 18, 2006 08:55 |
| mmmmmmmm zo weer super vandaag Love Fredie |
|
| ~~~eilahtan~~~: | Zaterdag, februari 18, 2006 08:37 |
| erg mooi geschreven maar ik zie nu toch liever eerst de nieuwe lente liefs nathie |
|
| hiljaa: | Zaterdag, februari 18, 2006 08:16 |
| laat die herfst nog maar lang wegblijven ze !!!! ik wil lente! mooi neergezet! knufliefs--hiljaa-- |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 18 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||