school
Ik wil er niet meer heen schreeuw ik in mezelf,
daar ben ik alleen, iedereen die naar me kijkt.
Want ik ben nieuw.
Ik loop over het plein, zing een liedje in m'n hoofd of praat met mezelf, over de grote jongens rechts van mij waar ik bang voor ben.
waarvoor? vraag ik me af, om hun praatjes, uiterlijk of zo'n groep?
Ik weet het, het zijn ze alle drie.
In de klas, iedereen praat behalve ik,
ik staar naar m'n boek en stiekem luister ik
naar al dat geklets, dat gaat over eigenlijk....
niks.
Waarom ben ik anders dan die hele meut, of is dat niet zo?
behalve dan in m'n hoofd.
Maandag moet ik weer, ik wil niet meer
tranen staan in mijn ogen en een brok in m'n keel.
Ik denk ik denk
moet het weer.
daar ben ik alleen, iedereen die naar me kijkt.
Want ik ben nieuw.
Ik loop over het plein, zing een liedje in m'n hoofd of praat met mezelf, over de grote jongens rechts van mij waar ik bang voor ben.
waarvoor? vraag ik me af, om hun praatjes, uiterlijk of zo'n groep?
Ik weet het, het zijn ze alle drie.
In de klas, iedereen praat behalve ik,
ik staar naar m'n boek en stiekem luister ik
naar al dat geklets, dat gaat over eigenlijk....
niks.
Waarom ben ik anders dan die hele meut, of is dat niet zo?
behalve dan in m'n hoofd.
Maandag moet ik weer, ik wil niet meer
tranen staan in mijn ogen en een brok in m'n keel.
Ik denk ik denk
moet het weer.
Reacties op dit gedicht
| Bo: | Maandag, juni 10, 2002 19:41 |
| Ik ken dat... Je wordt dan tussen een groep kinderen gegooid en niemand kijkt zo diep als jij. Je wilt ze niet leren kennen, met hun dom gepraat en hun oppervlakkig leven. Maar dan toch... Nog al die jaren moet je op school zitten... Face it: je moét gewoon sociaal worden. Heb ik ook moeten doen. Echte vrienden zoek je best ergens anders. | |
| Hans Winter: | Zondag, november 11, 2001 01:20 |
| Als je met eentje een beetje aansluiting kunt vinden, is dat een ingang tot de rest. Iemand kan het wel leuk vinden als die merkt dat je blij bent met het contact. Ik zal voor je duimen. |
|
| erika: | Zaterdag, november 10, 2001 17:39 |
| Ik snap wel hoe jij je voelt. Heel onzeker en verlegen. Probeer je te voegen bij een groepje niet al te opvallende mensen en misschien gaat het dan beter. Sterkte, want ik weet hoe moeilijk dit is. Liefs Erika |
|
Over dit gedicht
| Auteur: marylja | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 10 november 2001 | ||
| Thema's: | ||