De pen
De pen.
Die schrijft uit innerlijk plezier
Vol van tijdelijk vertier
Zo vol met hoop, zo vol met pijn,
Hier komen we op het venijn.
Het punt jezelf te zijn.
Deze zinloze woorden te zeggen.
Schuchtere nachten ,in dromen zo mooi
Zo eenzaam en verlaten, het leven
Zo tijdelijk verbonden met echtheid en vriendschap
Die zo te ontbinden is
Waar praat ik over.zelfreflectie,imperfectie,
Bevlogenheid
De wereld is zo mooi. Maar o zo lelijk
Door de mens verwrongen.
Door de mens verdrongen.
Maar zich toch opgedrongen
De mens stuurloos.
De mens zo eenzaam
Door zijn eigen gedrag
Maar steeds verantwoordelijk
Nog steeds imperfect
Dat zal misschien altijd zo zijn
We streven naar perfectie boven onszelf
Hoe lang hebben we nodig
Dat de mens uit de pen zal komen
J.S.2006-02-18
Over dit gedicht
| Auteur: cosmicdoom | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 19 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||