Als je zo droef naar me kijkt
Als je zo droef naar me kijkt liefste,
ben ik bang dat je mij zou verlaten,
begin ik te praten, te praten terwijl
ik over de horizont van je schouders
rakelings de mist laat brengen
van mijn onzekere arm.
En mijn woorden wit worden weer
als plaaster, Liefste,
om gebroken beloften te genezen.
Ik word dan ten einde raad de stilte
van de kaarsvlam die haar trillende schaduw
overal om je blik legt.
Dan lach je wanneer je mij zo bezorgd ziet,
laat dan je lauwe lippen weer na in mijn haar,
laat je gefluister ruisen in mijn oorschelp.
Dan voel ik mij gelukkig als de zee, Liefste,
omdat ik merk dat het allemaal niet zo erg was
als ik mij opnieuw had voorgedaan.
Reacties op dit gedicht
| [L]AnneliieSs[L]: | Woensdag, februari 22, 2006 21:58 |
| prachtig | |
| Renate-td-: | Zondag, februari 19, 2006 16:48 |
| Houden van is soms zo beangstigend.. mooi verwoord Serge, kus, Renate |
|
| Orphan Angel: | Zondag, februari 19, 2006 09:46 |
| Pijn mooi en zacht verwoord met een zelftroostende noot. Liefde kan zoveel teweeg brengen. Erg mooi neergezet, Sergev. Liefs, Orphan Angel |
|
| L.Bert: | Zondag, februari 19, 2006 09:46 |
| Een ware compositie van schoonheid. Fraai taalgebruik. Ik heb genoten! |
|
| L!@: | Zondag, februari 19, 2006 09:26 |
| voelbaar verwoord...knuf,, | |
| hiljaa: | Zondag, februari 19, 2006 09:15 |
| weer zo duidelijk mooi neergeschreven! knufliefs--hiljaa-- |
|
| ana (stacia): | Zondag, februari 19, 2006 01:25 |
| Intrigerend hoe ik het tafereel haast voor me zie. En voel. Kus Uw fan. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sergev2005 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 19 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||