Heb je enig idee hoe graag ik je nog steeds zie?
Ik denk het niet,
jij ziet enkel de slechte dingen in me.
Ik heb dingen verkeerd gedaan,
dit kan ik niet ontkennen. Maar moesten die dingen zorgen voor het einde van ONS bestaan?
We leven nu elk ons eigen leven
en ik weet, het is al een jaar geleden, maar ik kan je echt niet laten gaan.
Al die mooie herinneringen...
hoe het was en niet meer is, hoe het nu is... niet zoals het vroeger was, ik krijg ze niet uit mijn hoofd.
Ik blijf denken aan jou en ik blijf geloven dat ik me nooit nog eens één keer zo goed ga voelen, zoals ik me voelde bij jou.
Het is allemaal verkeerd gelopen toen je bij me wegging.
Zo'n onmenselijk verdriet, nee zoiets vergeten doe ik niet.
Ik was er altijd van overtuigd dat we samen een mooie toekomst te gemoed gingen.
Wat is er toch verkeerd gegaan?
Was ik dan zo slecht voor jou?
We hebben het zo leuk gehad en die tijd zal ik nooit vergeten.
Toch mag ik niet meer in het verleden verder leven en teleurgesteld zijn als ik door heb dat het verleden al een jaar voorbij gestreken is.
Ik moet kijken naar de toekomst en niet denken aan wat ik vroeger had.
Maar ik moet mezelf niets wijsmaken, dit lukt me toch niet.
Geef me alsjeblieft het verleden terug, maak het weer zoals het vroeger was!!