Op maandag:
Zeg, heb je het gehoord?
De Wit is dood.
Wat zeg je? Nee, geen hartinfarct,
hij reed door rood.
Zijn vlees zat aan zijn fiets.
Het was afgrijselijk.
Begrafenis op donderdag
om kwart voor tien.
Een hele slag, ook voor zijn arme vrouw.
Ja, ja, begrijpelijk.
Op vrijdag:
De Wit? Nee, die is dood:
die komt hier dus niet meer.
Die sufferd reed door rood,
dat deed hij wel eens meer.
Zijn vlees zat aan zijn fiets.
Nou ja, uiteindelijk was het zijn eigen schuld.
200 mensen bij zijn graf!
Nee, Jansen heb ik niet gezien.
Ik volg De Wit nu op:
voorlopig tijdelijk.