niets een iets
ik draag het woord in mij
tot het eind waar het licht
de aarde zal ontvluchten
daar, alleen en in de nacht
zal ik uit de taal ontstaan
in de zin van het leven
tot stilte 'n slot breit
aan de herrie van mijn brein
en leegte bedoeling krijgt
en niets een iets kan zijn
Reacties op dit gedicht
| ana (stacia): | Dinsdag, februari 21, 2006 16:30 |
| Een geduldig sereniteitsgevoel. Of omgekeerd ? liefs ana |
|
| Mathilde: | Maandag, februari 20, 2006 21:00 |
| des dichters wens? liefs, mathilde |
|
| Artifex: | Maandag, februari 20, 2006 13:28 |
| Een heel mooi gedicht, graag gelezen. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Het Gejefte | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 20 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||