Op zich
euforie - vanwaar
die naam, hij vormt
slechts wat ze is -
een zwak kader dat haar
naakte nagels omhult
en niet wat de werkelijkheid
toont, de schade, de illusies
die elkaar opvolgen in dagen;
haar hoofd loopt maar vooruit
naar het volgende moment
- exctase
haar voeten kunnen het niet
bijhouden, wanneer ze komt
elke adem elk woord elke maan
draagt haar handpalm, haar nagel
is een litteken
- op zich.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Hannepon | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 20 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||