Ergernis
Soms zijn er van die dagen
dat je even alles de boel wilt laten.
Je surft wat op het internet
en opeens heb je het in de gaten.
Toevalligerwijs ben ik erachter gekomen
Dat dichten echt "mijn" ding is.
Helaas voor anderen, het is nu eenmaal zo
Is de Nederlandse taal een groot gemis.
Zo ook hier op gedichtenfreaks
erger ik me steeds maar weer,
de zinsopbouw en taalfouten
verpesten het gedicht keer op keer op keer.
"Me moeder" Hoe bedenk je het?
Waar heeft die de taal geleerd?
"Ik hou van jouw" is er nog zo één...
Begrijp dat dan, het is verkeerd!!
"Mijn moeder" is hoe ik het ken,
de manier van schrijven zoals het hoort.
"Ik hou van jou" zonder een W,
geen bezittelijk, maar een zelfstandig voornaamwoord.
Om nog maar te zwijgen over het gebruik
van comma´s, punten en de rest.
Het is gewoon verloedering,
waarmee men onze taal verpest.
Doekoe, Pata´s Bling-bling, Dushi.
Weet niemand meer hoe ze vroeger heten?
Geld, schoenen, dure troep, lekker ding/schatje.
Woorden door de tijd vergeten.
Waar moet het heen met onze taal?
Me dunkt dat het een revolutie is...
Straks zegt iedereen ken ipv kan.
De taal verdwijnt... een ergernis