ze plantte en haar ogen
zagen weer geen bloem
onkruid moet vergaan
dat leven heeft geen recht
op een normaal bestaan
geen water en geen licht
de groene handen
knepen ook emoties dicht
je stond alleen met regen
en wat zon op steen
ze ving jouw vlinders
je kleuren werden vaal
de bladeren steeds kleiner
je takken bijna kaal,
de wind je eerste vrind
Hij zorgde dat je water kreeg
het licht je groeien deed
zodat je haar kon overleven
je stam is dik de bladeren groot
zij had je niets te geven
je groeit nog steeds
bloeit de eerste knoppen
zij zal je niet meer stoppen
je eigen vlinders vliegen kleur
en geven nu je leven fleur
wil melker
22/02/2006
jure: | Woensdag, februari 22, 2006 16:44 |
Ik vermoed dat het meer dan een lentegedicht is. Succes met de nieuwe bloem |
|
Will Hanssen: | Woensdag, februari 22, 2006 14:25 |
Prachtig geschreven dit lentegedicht Wil. Liefs Will |
|
hiljaa: | Woensdag, februari 22, 2006 13:31 |
hier een vijver bij da paarden in de wei ocharme water genoeg dus! prachtig lentedicht! knufliefs--hiljaa-- |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: Anastacia | ||
Gepubliceerd op: 22 februari 2006 | ||
Thema's: |